Szare Szeregi to kryptonim Związku Harcerstwa Polskiego działającego w konspiracji od 27 września 1939 r. Były one najliczniejszą młodzieżową organizacją konspiracyjną, która w połowie 1944 r. skupiała ponad 15 tys. członków.
Na czele Głównej Kwatery Harcerzy “Pasieki” stał naczelnik. Funkcję tę pełnili kolejno: Florian Marciniak “Nowak” (IX 1939 – V 1943), Stanisław Broniewski “Orsza” (V 1943 – X 1944) oraz Leon Marszałek “Jan” (X 1944 – I 1945).
Nazwa Szare Szeregi początkowo używana była głównie w Poznaniu, a wywodziła się od akcji informacyjnej, jaką harcerstwo prowadziło w trakcie przymusowego przesiedlania Polaków na tereny Generalnego Gubernatorstwa. Dopiero później informacja o kryptonimie dotarła do Warszawy, gdzie następnie podjęto decyzję o używaniu jej w całej Polsce (co miało miejsce od roku 1940).
Na potrzeby konspiracji chorągwie podlegające “Pasiece” zamieniono na “ule”, hufce na “roje”, drużyny na “rodziny”, a zastępy na “pszczoły”.
Program organizacji został oparty na haśle “Dziś-Jutro-Pojutrze”. “Dziś” było tożsame z działalnością podziemną, “Jutro” oznaczało podjęcie zbrojnej walki, a “Pojutrze” działalność w niepodległej Polsce.
Młodych ludzi zgłaszających się do organizacji dzielono na trzy grupy wiekowe. Najmłodsi, tzw. Zawiszacy, chłopcy w wieku 12-14 lat, byli szkoleni w ratownictwie i łączności. Nie brali udziału w bezpośrednich działaniach przeciw okupantowi.
Zespoły starszych chłopców, w wieku 15-17 lat, tworzyły Bojowe Szkoły (BS), w których prowadzono szkolenie wojskowe i przygotowywano do służby w oddziałach rozpoznawczych, zwiadowczych, łączności oraz pocztach dowódców różnych szczebli. Harcerze BS brali udział w walce konspiracyjnej w Organizacji Małego Sabotażu Wawer (od 1941 Wawer-Palmiry), prowadząc propagandę wśród ludności polskiej; zajmowali się też wywiadem i zbieraniem informacji, przekazywanych ZWZ-AK i innym organizacjom podziemnym.
Zespoły skupiające młodzież powyżej 18 lat tworzyły Grupy Szturmowe (GSz) pełniące służbę dywersyjną. W wyniku porozumienia Naczelnika Szarych Szeregów z komendantem Kierownictwa Dywersji AK (Kedyw), GSz stały się oddziałami Kedywu.
Pierwszą akcją bojową GSz było wysadzenie torów kolejowych pod Kraśnikiem, w ramach akcji Wieniec II, w noc sylwestrową 1942-1943. Na przełomie sierpnia i września 1943 r. z warszawskich GSz utworzono podległy Kedywowi batalion “Zośka”.
Dziełem harcerzy był m.in. zamach na Franza Kutscherę – szefa policji i SS dystryktu warszawskiego.
W marcu 1943 r. Szare Szeregi przeprowadziły owianą legendą zbrojną akcję pod Arsenałem, w której z rąk gestapo odbici zostali polscy więźniowie, wśród nich m.in. Jan Bytnar “Rudy”.
W czasie Powstania Warszawskiego bataliony Szarych Szeregów walczyły w szeregach Armii Krajowej. Najmłodsi, Zawiszacy, zapewniali łączność walczącym oddziałom oraz stanowili większość obsady osobowej powstańczej poczty polowej.